Hydrożele

Powstają one podczas polimeryzacji. Opatrunki te zawierają duży procent wody, nie są w niej jednak rozpuszczalne, pod jej wpływem pęcznieją. Związane jest to z zawartością grup hydrofilowych. Cecha ta jest najważniejszą właściwością tej grupy opatrunków. W zależności od zastosowanych składników w procesie produkcji mają różne przeznaczenie. Część z nich służy do aktywnego rozpuszczania martwiczych tkanek i oczyszczenia rany, pozostałe to środek do stworzenia wilgotnego środowiska    w ranie. Można je stosować:

• w ranach powierzchownych i niezbyt głębokich,
• przesuszonych,
• pokrytych martwicą sucha i rozpływną w postaci włóknika, bez dużego wysięku,
• ranach ziarninujących bez dużego wysięku,
• ranach naskórkujacych w celu ochrony,
• w przypadku oparzeń pośredniej grubości skóry.

Bezpostaciowe amorficzne żele okazują się przydatne w wypełnieniu ran głębokich. Opatrunek zbudowany jest z makrocząsteczek zawierających cząstki wody. Połączone one są za pomocą wiązań poprzecznych, które pod wpływem pochłoniętego płynu rozciągają się. Dzięki temu w makrocząsteczkach tworzy się miejsce na wchłanianie i zatrzymanie drobnoustrojów i wydzieliny z rany. W fazie oczyszczania się rany najważniejsze jest natychmiastowe stworzenie wilgotnego środowiska, opatrunki hydrożelowe nie potrzebują wydzieliny by ten proces zaistniał. Grupa ta dzięki tej zdolności zalecane są do ran przesuszonych i słabo sączących. Tkanki nekrotyczne ulegają nawilżeniu, rozpuszczeniu i włonięciu przez struktury hydrożelu. Rana ulega oczyszczeniu, jej stan poprawia się. Jednak Hydrożele nie sprawdzają się w przypadku ran silnie sączących, jeśli jednak zdecydujemy się na ten opatrunek należy w tej sytuacji użyć go z opatrunkiem wtórnym o dużej chłonności. Może to być opatrunek alginianowe. W fazie ziarninowania opatrunek tej grupy utrzymuje wilgotne środowisko wspomagający tym samym proces ziarninowania. Zastosowany podczas epitelizacji ten sam mikroklimat umożliwia wzrastanie naskórka i pokrycie ziarniny. Zmiana opatrunku zależna jest od ilości wydzieliny powstałej w ranie. Producenci podają najczęściej 2 do 7 dni. Zawsze należy obserwować opatrunek, powstanie białawych smug i zmętnienie są sygnałem do zmiany opatrunku [4, 9, 10, 21].